De wolf is terug in Gelderland en dat is heel goed voor de biodiversiteit. GroenLinks staat achter de voorgestelde vergoeding voor de aanleg van wolfwerende afrasteringen en de verwerking daarvan in de subsidieregels. Het draagvlak voor de terugkomst van de wolf, dat er al is, zal daarmee worden vergroot.
Nu vermoed ik dat wanneer het gaat om de subsidie voor de maatregelen die schade door wolven weet te voorkomen we bijna allemaal op dezelfde lijn zitten. Maar zoals Gedeputeerde Staten in haar brief schrijven, vergen andere adviezen van de wolvencommissie een bespreking. Wat ik vandaag zou willen bespreken is de trede op de escalatieladder die stelt dat de wolf gedood mag worden als hij herhaaldelijk vee blijft aanvallen, die door preventieve maatregelen beschermd wordt. Ik zou daar graag een ethische discussie over willen aanzwengelen.
Uit mijn schriftelijke vragen blijkt dat Gelderland jaarlijks ongeveer 120 duizend schapen slacht. Bovendien blijkt uit de vragen dat er jaarlijks 4.000 tot 13.000 schapen gewond of gedood worden door honden en vossen en door de wolf over een periode van drie jaar slechts 61. Ook een vraag die voorkwam in mijn schriftelijke vragen was: hoeveel honden worden er geslacht in Gelderland? Nadat ik mijn vragen had gepost op Facebook reageerde iemand daarop met de vraag: "begrijp ik niet helemaal, ik neem aan dat hier niet mee wordt bedoeld hoeveel honden er worden geslacht voor consumptie?"
Voorzitter, laat ik even helder zijn, gelukkig worden er geen honden, paarden en katten gegeten. Ik stelde die vraag om te laten zien dat honden niet worden gegeten maar schapen wel. We hebben als mens sociaal geconstrueerd dat het oké is om een schaap te eten, maar een hond niet. Maar is die gemaakte hiërarchie tussen diersoorten eigenlijk niet raar? Het schaap is gereduceerd tot een economisch object dat niet van ouderdom sterft, zoals een huisdier, maar wordt gehouden als vee voor de slacht. En blijkbaar mag alleen de mens het privilege hebben om zijn vee te slachten op een tijdstip en manier waarop het hem belieft, want volgens de escalatieladder mag de wolf gedood worden als hij vanwege zijn natuurlijke gedrag vee herhaaldelijk aanvalt.
Tot slot voorzitter, ik vraag mij af wat het probleem is als je vindt dat een schaap een economisch object is, als je het bedrag dat je schaap waard is terugkrijgt van de overheid als het is aangevallen door een wolf, en de preventieve maatregelen ook cadeau krijgt. Mijn moeder is een schapenboer, maar een echte boer, namelijk een boer die de wolf van harte welkom heet, omdat ze vindt dat boeren en natuur samen kunnen leven. Dat is wat roofdieradaptatiemaatregelen zouden moeten voorstellen. Nog een laatste opmerking voorzitter: een jaar geleden werden er acht schapen van haar overreden door een trein, ja dat was een flink zooitje om op te ruimen. En jaarlijks worden er gemiddeld twee lammetjes gepakt door de vos. Maar mijn moeder is niet een treinencommissie of vossencommissie begonnen. Sterker nog een motto van m’n moeder is: 'als je niet tegen dode dieren kan, moet je ook geen boer worden.'
Celine Berserik, Statenlid GroenLinks Gelderland